Aquest camí que deixo enrera és llarg
però em vull lleuger del seu bagatge,
que res no em valen tants d'atzars,
ni els vells camins, ni el blau del mar,
si dintre seu no sento com batega, hi batega,
el fràgil art de la tendresa...
Del teu amor ho espero tot i tant
que en faig un cant pel meu capvespre,
estimo l'ànsia dels teus ulls,
l'impúdic arc del teu cos nu,
però amor t'estimo encara més i sempre, més i sempre,
sabent-te esclau de la tendresa...
Del dolç batec de la tendresa
que espera...
la tendresa
que exalta...
la tendresa
que ens cura quan fa por la solitud.
El món que visc sovint no el sento meu
i sé els perquès d'una revolta,
misèria i guerra, fam i mort,
feixisme i odi, ràbia i por,
rebutjo un món que plora aquestes penes, tanta pena,
però tot d'un cop ... ve... la tendresa.
Ah, si no fos per la tendresa
que espera...
la tendresa
que exalta...
la tendresa
que estima quan fa por la solitud.
1998, Lluís Llach
viernes, 2 de noviembre de 2007
domingo, 23 de septiembre de 2007
jueves, 6 de septiembre de 2007
sábado, 11 de agosto de 2007
Nada
El reloj se ha parado en el tiempo. Sólo el cielo amenaza oscurecer. Y nada pasa. Nada. Ni siquiera aquello que soñé y tantas veces fue realidad. Ni siquiera eso. Nada.
martes, 17 de julio de 2007
In mezzo al mare c'è una isola...
In mezzo al mare c'è una isola,
nell'isola c'è un porto,
nel porto c'è una casa,
in casa c'è una finestra,
dietro quella finestra c'è una donna
che ha il mare negli occhi.
Ho ascoltato il mare
ho inseguito il vento
ho fatto il viaggio nel mio dentro
ho scoperto l'amore per la mia lingua
per la mia terra
e mentre canto sono vento
e solo cantando mi incontro.
Come in questo momento.
Franca Masu
nell'isola c'è un porto,
nel porto c'è una casa,
in casa c'è una finestra,
dietro quella finestra c'è una donna
che ha il mare negli occhi.
Ho ascoltato il mare
ho inseguito il vento
ho fatto il viaggio nel mio dentro
ho scoperto l'amore per la mia lingua
per la mia terra
e mentre canto sono vento
e solo cantando mi incontro.
Come in questo momento.
Franca Masu
domingo, 27 de mayo de 2007
a bonequinha...
ainda mais que outros dias.
Olha esta pequena bonequinha
que mesmo que um pouco vergonhosa,
sempre sorri... sempre...
domingo, 29 de abril de 2007
Canção de embalar
Dorme meu menino a estrela de alva
Já a procurei e não a vi
Se ela não vier de madrugada
Outra que eu souber será p’ra ti
Outra que eu souber na noite escura
Sobre o teu sorriso de encantar
Ouvirás cantando nas alturas
Trovas e cantigas de embalar
Trovas e cantigas muito belas
Afina a garganta meu cantor
Quando a luz se apaga nas janelas
Perde a estrela d'alva o seu fulgor
Perde a estrela d'alva pequenina
Se outra não vier para a render
Dorme quinda à noite é muito menina
Deixa-a vir também adormecer
Zeca Afonso
Já a procurei e não a vi
Se ela não vier de madrugada
Outra que eu souber será p’ra ti
Outra que eu souber na noite escura
Sobre o teu sorriso de encantar
Ouvirás cantando nas alturas
Trovas e cantigas de embalar
Trovas e cantigas muito belas
Afina a garganta meu cantor
Quando a luz se apaga nas janelas
Perde a estrela d'alva o seu fulgor
Perde a estrela d'alva pequenina
Se outra não vier para a render
Dorme quinda à noite é muito menina
Deixa-a vir também adormecer
Zeca Afonso
Suscribirse a:
Entradas (Atom)